منتقد:جیمز براردینِلی- امتیاز 7.5 از 10 (3 از 4)   

«گرت ادوردز» موفق شده از آزمونی که «رولند امرِک» و «دین دولن»را ناکام گذاشت،سر بلند خارج شود.

Director: Gareth Edwards

اگر چه نسخه 2014 «گودزیلا» بهترین فیلم هیولایی تاریخ نیست اما بی شک یک فیلم پر خرج خوب است.از تمام این ها مهم تر،این فیلم هر چه که باشد برای طرفداران پر تعداد در سراسر جهان فیلمی دیگر از «گودزیلا» است،

  Aaron Taylor-Johnso                               Elizabeth Olsen                                Bryan Cranston            

که به ظاهر و حس همیشگی فیلم های این مارمولک سبز و عظیم الجثه وفادار بوده و به تاریخچه آن احترام می گذارد.

بسیاری از اشتباهات «رولند امرِک» و «دین دولن» در این جا تکرار نشده اند و اگر در مورد استفاده از سه بعدی هم تجدید نظر می شد...

این تناسخ از گودزیلا در همان دنیایی اتفاق می افتد که چند تایی از فیلم های گودزیلا شرکت توهو(شرکت فیلم سازی ژاپنی خالق «گودزیلا») در آن روایت شده اند.

گودزیلا  Godzilla 1998

فیلم مشخصاً اشاراتی به اولین فیلم «گودزیلا» در سال 1954 دارد و نام هیولای موجود در آن هم گودزیلا است.لااقل این موضوع باید کمی از نگرانی های هواداران از این که مبادا این فیلم ادامه راه فیلم سال 1998 باشد را از بین ببرد.

آن جانور سرخوش فیلم سال 1998 تنها نام گودزیلا را یدک می کشید و خوشبختانه در این فیلم حضور ندارد.

فیلم گودزیلا از خیلی جهات پسر عموی فیلم قبلی «اِدوُردز» یعنی «Monsters/هیولاها» است؛زیرا مانند آن بیش تر از تمرکز روی هیولا بر ناتوانی انسان ها در مواجهه با آن تاکید دارد.

گودزیلا به سان طوفان یا گردباد یکی از نیروهای طبیعت است که انسان ها می توانند برای مقابله با آن آماده شوند و در قبال تلفات آن عملیات های امداد و نجات ترتیب دهند اما کاری برای متوقف کردن آن از دستشان ساخته نیست.

در فیلم شاهد چند نیرد حماسی میان این مارمولک و حشره ای غول آسا هستیم اما این ها تماماً از دید انسان دیده شده و با این که فیلم در مورد گودزیلا است چیزی از دیدگاه گودزیلا تصویر نمی شود.

فیلم برای رو کردن برگ برنده خود حسابی حوصله به خرج داده و تقریباً تا میانه های فیلم خبری از گودزیلا نیست.نماهای ابتدایی فیلم در ژاپن پانزده سال پیش رخ می دهند،جایی که لزرش هایی مرموز،ایمنی نیروگاهی هسته ای را تهدید می کنند.

زوج جو و سَندرا برودی «برایان کرانستون و ژولیت بینوش» مامور می شوند که شرایط را بررسی کرده و جلوی وقوع فاجعه را بگیرند.

بعدها یعنی در زمان حال،پسر برودی ها،فورد «اِرن تیلر جانسِن»،که حالا بزرگ شده خود را در همان نقطه از دنیا و در مقابل شرایطی یک سان می یابد.

اما این بار مسائل از لرزش و ریزش فراتر می روند و سر و کله موجودی غول پیکر و حشره ای شکل که با جهش های ژنتیکی ناشی از تشعشات به وجود آمده پیدا می شود که بعد از به هم ریختن منطقه به دنبال جفت خود می رود

تمام این فعالیت ها موجودی ناشناخته از دریا را به سمت خشکی می کشاند و خیلی زود لاس وِگاس،هاوایی و سان فرانسیسکو مقصد این هیولاها می شوند.

بستر وقایع در فیلم گودزیلا به آرامی فراهم می شود و این بخش از فیلم پر از اشاراتی هستند که می شود آن ها را اَدای دینی به فیلم های هیولایی کلاسیک دانست.این قسمت فیلم فرصتی خوبی فراهم می کند تا بیننده پیش از ظاهر شدن هیولاهای خشمگین فیلم با شخصیت های انسانی آن آشنا شود.

فیلم پیشینه جامعی از فورد ارائه می دهد و متوجه می شویم که در کودکی چیزهایی چون تخلیه اضطراری از منطقه و نابودی سبک و شیوه زندگی خود را تجربه کرده و سپس او را در بزرگ سالی در کنار خانواده ای که خود ساخته است می بینیم.

آن چه که این نقش از «ارِن تیلِر جانسِن» طلب می کرده ترسیم چهره مردی تماماً خوب بوده که حاضر است خود را برای نجات دیگران قربانی کند که او به خوبی از عهده این ایفای نقش بر آمده است.

«جولییت بنوش» در اندک زمان خود در مقابل دوربین عمل کردی عالی دارد.

بازی «برایان کرانستون» که ظاهرش با سر پر مو کمی عجیب شده در مقایسه با آن چه طرفداران مجموعه «Breaking Bad» ممکن است انتظار داشته باشند کم زرق و برق و فروتنانه است.

«الیزابت السن»‬‎ هم که به زودی در فیلم «Avengers/انتقام جویان» در کنار «تِیلِر جانسِن» قرار خواهد گرفت در این جا در نقش همسر فورد به هدر رفته و کاری جز این که چهره ای نگران به خود بگیرد نکرده است.

یکی از نکات قابل توجه فیلم به خصوص برای طرفداران گودزیلا می تواند وفادار ماندن فیلم «ادوردز» به ریشه های گودزیلا باشد که در فیلم «اِمرِک و دِولِن»دیده نمی شد.

گودزیلای فیلم «اِدوردز» خیلی به هیولای فیلم سال 1954 شبیه است،فقط این بار خبری از آدم درون لباس گودزیلا نیست و این همان چیزی است که از گودزیلای عصر تصاویر کامپیوتری (CGI) انتظار می رود.

نعره معروف گودزیلا هم کمی دست کاری شده تا زمخت تر به نظر برسد.در کل جلوه های ویژه فیلم عالی هستند و تنها نکته عجیب برای من تبدیل شدن فیلم به فرمت سه بعدی پس از اتمام ساخت آن است،می دانم شاید کمی سنتی به نظر برسم اما این تفاوتی در درستی این حرف ایجاد نمی کند.

فیلم های تابستانی معمولاً پر از ویرانی و آشوب هستند و «گودزیلا»هم در این زمینه حرف های زیادی برای گفتن دارد.این فیلم نشان می دهد هالیوود می تواند بدون گند زدن یک بازسازی خوب از گودزیلا ارائه دهد.

فیلم«Monsters/هیولاها» تا حدودی نشان از توانایی های «ادوُردز»در کارگردانی آثاری چون «گودزیلا»داشت و حال دیدن اثر این امر را اثبات می کند.این فیلم ضعف های خود را دارد (مقدمه زیادی طولانی است و بعضی داستان های فرعی زاید می نمایند) اما در کل فیلمی خوب از آب در آمده است.

این شاید همان گودزیلایی نباشد که با آن بزرگ شدم اما نسخه ای قابل قبول و دل نشین است.